24-1

gecenin bu tekinsiz vaktinde insanın aklı nasıl da kusursuz çalışıyor.
zihin denilen şey, hatırlanmayacak edepli -edepsiz ne kadar anı varsa bir anda bulup çıkarabiliyor, en derine geçmiş günlerin birinde özenle düzenlenerek kaldırılmış ne kadar duygu varsa önüne koyuveriyor bir anda insanın.
bu saatler hiç adil değil. işte onun için bu sakat zaman dilimlerini ufak sıyrıklarla atlatmaya çalışıyorum. insanın kendisine açılan kilitli kilitsiz tüm kapıların kendiliğinden bir anda yıkılmaları ne acı ve ne kadar doğal.
yerkürenin karanlık saçmalıklarla dolu olduğuna inananlardan birisiniz. yalnızlığınızın giderek su götürmez gerçeklerinizden biri haline geldiğini biliyorsunuz. öte yandan salakça umutlara inanmaya her kalkışınızda hissettiğiniz burukluk damağınızdaki kan tadı gibi, değil mi?
bitiyor sonunda..tükeniyoruz, aşınıyoruz, aşındırılıyoruz.
çok şeyin yavan, anlamsız, boş olduğunu görmek için daha neler tüketmem gerektiğini henüz bilmiyorum.
bilmek istemiyorum..