bi' ihtimal

isterdim tabii, rotasını bilmediğim bir trene kendimi alıp binmeyi
gözlerimi kapadığımda çocukluğumun kömür sobası sıcaklığında uyuyakaldığımı anımsayarak
eski sesler, eski mekanlarla dolu duraklarda soluklanmayı
ölümün gölgesinin bile yaklaşamadığı uzaklara
her kalp atışında daha yakın olmayı,
çok şey değil, iki dudak, iki kol, iki bakış yeterli götürmeye
insanın parasıyla değil duygularıyla var olduğu
o uzaklara
isterdim tabii.

0 yorum: