Bin-Bir Düş_ünce

kafamda binbir düşünce,
bir o yana bir bu yana sallanıyor gemi. çok uzağa baksa da burnu, ıslak her yer ıpıslak. birkaç bomba düşse, birkaç kayalık parçalasa güverteyi ; bitse, her yolculuk gibi bu da bitse..
ana yolun kıyısında incecik bir çizgide başlıyor ve bitiyor hayat ve her gün o çizginin aynı yanından geçiyorum.
ve korkuyorum, son zamanlarda kendimden hiç korkmadığım kadar korkuyorum.
yaptıklarım, düşüncelerim, kendimi yapmaya zorlayacaklarım upuzun bir liste halinde.
"limansız bir kıta"
olacaktım yola çıkarken..
öyleyim.
her gün kendimi bomboş işlerle yuvarlarken
ne kadar yazık ettiğimi düşünüyorum onca duyguya, umuda, çırpınışa..
elimde olmayanların yasını tuttukça, ne kadar kaçayım..
kafamda binbir düşünce
çok kez batıyor gemi, kendiliğinden. yolculuk hiç bitmiyor oysa.
ana yolun kıyısındaki çizginin "bu" yanından yarın yine geçeceğim
öbür gün yine
sonra yine,
yine, yine...
sabrımın taştığı yere
kadar.
.