Kontrol

Yalnızlığın aklıma gelebilecek her türlüsünü peşimde dolaştırdığımı biliyorum. Varlığımın gözle görülebilir ya da görülemez çirkinliklerini, üstünü kapalı tuttuğum yaralarımın irinlerini, ruhuma çöreklenmiş problemlerimin en basitini... hiçbirini unutmadım.
Birkaç sene önce neyse, o kaldı yine durduğu yerde. Mor tülbentlerin altında, bıraktığım zamanda.
Çok koşup yorulmadım, çok ağlayıp üzülmedim, çok gülüp eğlenmedim..
Çok sevilmedim, çok bilinmedim.. Karanlıktı, açılmadı. Beni çevreleyen duvarlarım hiç yıkılmadı.
Sorunsuz ya da güzel görünen şeylere takıldı aklım. Onlara kendimden nefret edecek kadar delice imrendiğimi ve bunu yazabilmek için aylarca beklediğimi saklayamam.
En çok, uzak kaldım.
Geçen her gün bana yeni şeyler katarken, bir yanım hiç değişmedi.
Yorulmadım,
bekliyorum.